warunku równowagi
Encyklopedia PWN
francuski ekonomista i inżynier górnictwa;
proces obniżania się naturalnego potencjału wytwórczego ekosystemów roln. wskutek zakłócenia w nich równowagi chem., fiz., biol., wyrażający się spadkiem plonów oraz pogorszeniem jakości uprawianych roślin.
ekologia
nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody na różnych poziomach organizacji, ekonomika przyrody;
[gr. oíkos ‘mieszkanie’, ‘gospodarstwo’, ‘środowisko’, lógos ‘słowo’, ‘umysł’, ‘rozprawa’, ‘wiedza’],
dział fizyki teoret. zajmujący się badaniem właściwości układów makroskopowych, tj. układów składających się z olbrzymiej liczby cząstek;
układ statycznie niewyznaczalny;
